Tradycja Nocy Kupały: świętowanie ognia, wody i miłości

Noc Kupały, znana również jako Noc Świętojańska czy Sobótka, to tradycyjne święto związane z przesileniem letnim i nadejściem najkrótszej nocy w roku. Zespół Teatru Gdańskiego Archipelagu Kultury postanowił uczcić to wyjątkowe wydarzenie, organizując muzyczno-taneczny spektakl „Kiedy Słońce było Bogiem” w Parku Oruńskim dla wszystkich zainteresowanych mieszkańców.

Podczas Nocy Kupały obchodzi się rytuały związane z ogniem, wodą i wiankami. Rozpalane są wtedy ogniska, zwane sobótkami, do których wrzuca się różne zioła, a uczestnicy tańczą dookoła niego. W dawnych czasach, ta noc stanowiła wyjątkową okazję dla młodzieńców do rywalizacji o względy dziewcząt, a całe przedsięwzięcie oprawione było miłosnymi pieśniami.

W czasie tego święta, ogień i woda symbolizują żywioły mające moc oczyszczającą. Tańce wokół ognisk oraz ofiarowanie ziół miały na celu zapewnienie ochrony przed złymi mocami, przynieść pomyślność, urodzaj oraz płodność. Wierzono również, że podczas tej nocy wodne demony traciły swoją moc, a kąpiel wieczorową porą lub nocą w jeziorze gwarantowała zdrowe i piękne ciało.

Tradycja puszczania wianków na wodzie również ma swoje znaczenie. Gdy wianek zostawał wyłowiony przez mężczyznę, oznaczało to rychłe zamążpójście dla kobiety, której wianek należał. Jeśli wianek płynął długo, termin ślubu mógł ulec opóźnieniu. Natomiast groźba staropanieństwa często była utożsamiana z sytuacją, gdy wianek zatonął lub zaplątał się gdzieś w trudno dostępnych zakamarkach rzeki.