Odnowiony dworzec Gdańsk Główny, którego otwarcie miało miejsce niedawno, zaskakuje swoją historyczną estetyką. Mieszkańcy miasta na długo wyczekiwali dbałego przywrócenia obiektowi jego pierwotnego wyglądu, zaprojektowanego na początku XX wieku. Niemniej jednak, jakie fragmenty struktury są autentycznymi elementami pierwszej konstrukcji, a które są współczesnymi dodatkami projektantów? Postanowiliśmy to zbadać.
Nie ulega wątpliwości, że kamienne cokoły pilastrów w głównej hali są autentycznymi relikwiami pierwotnej budowli dworca. Analiza zachowanych dokumentów potwierdziła, że powojenne prace renowacyjne nie obejmowały wymiany okładzin ścian. Inne części budynku są wynikiem precyzyjnej rekonstrukcji lub efektem kreacji konserwatorskiej, harmonijnie zestawionej z historycznymi pozostałościami dekoracji, dla których nie ma odniesienia w dokumentach.
Pasażerowie mogli oglądać rezultat czteroletniej przebudowy od 31 lipca, kiedy budynek został udostępniony po długotrwałych pracach. Oficjalne otwarcie było doskonałą okazją do szczegółowego przyjrzenia się wnętrzu głównej hali i innych pomieszczeń, które dotychczas były trzymane w sekrecie, w przeciwieństwie do fasady budynku.
W latach 60-tych XX wieku, cała dekoracja głównej hali została usunięta. Moderniści zdecydowali o odrzuceniu wszelkich ozdób, które uważali za zbędne. Pomimo tego, że mamy projekty z lat 60., które nadal przetrwały do dzisiaj, wystrój gdańskiego dworca nie miał żadnych artystycznych wartości. Z tego powodu postanowiliśmy podjąć krok naprzód i wykorzystać okazję modernizacji do przywrócenia historycznego wyglądu – mówi dr Michał Jerczyński, historyk sztuki i ekspert biura inwestycji Polskich Kolei Państwowych.