Pożegnanie Kazimierza Zimnego

30 czerwca zmarł wybitny sportowiec i działacz Kazimierz Franciszek Zimny. Zasłynął między innymi jako reprezentant Polski podczas igrzysk w Melbourne w 1956 roku oraz w Rzymie w 1960. Zapisał się na kartach historii Gdańska jako zawodnik gdańskich klubów sportowych oraz działacz. Był odpowiedzialny między innymi za organizację Maratonu Solidarności.

Skromne początki

Kazimierz Franciszek Zimny przyszedł na świat 4 czerwca 1935 roku na Pomorzu, w Tczewie. Niestety nie miał łatwego startu w życiu. Aby utrzymać się samodzielnie po śmierci rodziców zaraz po zakończeniu nauki w szkole zawodowej zaczął pracować. Był pracownikiem między innymi Pomorskiej Fabryki Gazomierzy oraz Zakładów Technicznej Obsługi Rolnictwa, gdzie obejmował posadę tokarza.

Jednak ciężka praca nie zniechęciła go do czynnego uprawiania sportu. Zanim jednak został znanym biegaczem trenował wioślarstwo. Jednak w 1954 roku został zauważony przez trenera Startu Tczew, Tadeusza Tessnera. To dzięki niemu rozpoczął treningi i już dwa lata póżniej pobił rekord Polski juniorów w biegu na 1500. Dystans ten pokonał w niesamowitym czasie 4:01:02. Jednak to nie był koniec, lecz zaledwie początek niezwykłej kariery wybitnego biegacza.

Sukcesy sportowe

Rok po ustanowieniu rekordu juniorów, Kazimierz Zimny wywalczył srebro w biegu przełajowym na 3000 m Polskich seniorów. Tym samym zagwarantował sobie miejsce w kadrze narodowej w biegach długodystansowych. Reprezentował barwy narodowe dwukrotnie. Podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich w 1956 roku w Australii nie zdołał niestety ukończyć biegu na 5000 m. Doznał wówczas kontuzji kości nogi. Zaś w 1960 roku podczas Igrzysk Olimpijskich w Rzymie zajął trzecie miejsce w biegu na 5000 m.

Jeśli chodzi o scenę krajową, Kazimierz Zimny był niezaprzeczalnie królem długodystansowców. Na dystansie 1500 m był najlepszy w kraju w 1956 roku. W latach 1960, 1965 oraz 1966 roku był mistrzem Polski w biegu na 5000m. Świetnie radził sobie także w biegach przełajowych co pokazują jego złote medale. W 1964 roku za bieg przełajowy na 8 km a w 1966 oraz 1967 w biegu na 6 km.