Rada Miasta Gdańska jednogłośnie podjęła decyzję o nadaniu nowych nazw i patronów dla trzech ulic oraz jednego placu. Uchwała przewiduje utworzenie nowego placu honorujące wydarzenia Porozumienia Gdańskiego. Ulice imienia Profesor Marii Hrabowskiej oraz Hilarego Koprowskiego zostały wyznaczone w wciąż powstającej dzielnicy Orunia Górna- Gdańsk Południe. Jasień zyskał za to ulicę imienia profesora Krzysztofa Skóry. Jakie historie stoją za wybranymi nazwami i patronami?
Plac Porozumienia Gdańskiego
O nadanie nazwy placowi znajdującego się na północ od ulicy Księdza Jerzego Popiełuszki, wystąpiło Miasto Gdańsk. To właśnie tutaj, w latach 70-tych i 80-tych na placu pod oknam Dyrekcji Stoczni dochodziło do protestów i walkę o równe prawa dla wszystkich. Miejsce to wielokrotnie było świadkiem ważnych nie tylko dla historii Gdańska a całej Polski wydarzeń historycznych.
31 sierpnia 1980 roku, to data historycznego Porozumienia Gdańskiego. Podpisane przez reprezentującą komunistyczne władze Komisję Rządową oraz Międzyzakładowy Komitet Strajkowy. Kolejne porozumienia zostały podpisane w Szczecinie oraz w Jastrzębiu kończąc tym samym protesty i strajki robotnicze. Jednak do porozumienia nie doszło w łatwy sposób, finalne spotkanie poprzedzone było dwutygodniowym strajkiem stoczniowców gdańskich. Strajk w Gdańsku stał się zapalnikiem kolejnych, Komitety strajkowe powstały również w Szczecinie oraz w Jastrzębiu.
Strajkujący jasno przedstawili swoje postulaty, walczyli o przywrócenie do pracy działaczki WZZ Anny Walentynowicz oraz Lecha Wałęsy (który pojawił się na strajku przeskakując przez ogrodzenie stoczni, finalnie stając na czele strajku). Stoczniowcy domagali się również podwyżki płac, wprowadzenia dodatku drożyźnianego a także postawienia pomnika ku pamięci Ofiar Grudnia 1970.
Podpisanie Porozumień Sierpniowych dało życie „Solidarności”, która zrodziła się z potrzeby ogólnokrajowego związku. Była to pierwsza i jedyna legalna organizacja działająca niezależnie od wpływu władz; nie tylko w historii PRL ale ogólnie w historii krajów komunistycznych.
Ulica Profesora Krzysztofa Skóry
Znajdziemy ją w dzielnicy Jasień, położona jest na południe od ulicy Źródlanej. Jest to nowo wydzielona ulica, przy której zostały wydzielone działki na których docelowo zostaną wybudowane domy mieszkalne. Wniosek o nadanie ulicy czekał już od roku 2017, złożył go wtedy Łukasz Hamadyk, wtedy Radny Miasta Gdańska, a dziś przewodniczący Zarządu Dzielnicy Nowy Port.
Patron ulicy Profesor Krzysztof Skóra urodził się 30 września 1950 w Gdyni. Człowiek o ogromnej wiedzy i miłości do swojej pracy, biolog, profesor nauk o Ziemi. Specjalizował się w ichtiologii czyli nauce o biologii oraz ekologii ryb strefy przybrzeżnej Bałtyku. Oddany ochronie przybory morza oraz ratowania ssaków morskich. Był również nauczycielem akademickim na Uniwersytecie Gdańskim.
To dzięki niemu z przekształconej starej jednostki Instytutu- Morskiego Laboratorium powstała stacja badawcza; lepiej znana jako Stacja Morska, otwarta prawie 30 lat temu, w 1992 roku. Z czasem Stacja powiększyła się o bazę noclegową oraz ukochane przez wszystkich fokarium. Jest to obecnie niezwykle ważne miejsce działające nad przywróceniem populacji szarych fok w Polsce.Profesor Skóra sporą część swoich badań skupiał na badaniu i ratowaniu skrajnie zagrożonych gatunków bałtyckich- głównie morświnów oraz fok.
Profesor zmarł 12 lutego 2016 roku z powodu powikłań pogrypowych. Spoczywa pochowany na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni.
Ulica Profesor Marii Hrabowskiej
Położna w dzielnicy Orunia Górna- Gdańsk Południe, odnajdziemy ją na północ od ulicy Borkowskiej. Podobnie jak w przypadku ulicy Profesora Krzysztofa Skóry, wokół ulicy powstały nowe działki budowlane i konieczne było nadanie ulicy nazwy oraz nadanie numeracji porządkowej.
Profesor Harcmistrzyni Maria Hrabowska urodziła się 8 lutego 1936 roku w Poznaniu. Profesor Habowska posiadała ogromną wiedzę medyczną, była kierowniczką Samodzielnej Pracowni Patomorfologii Klinicznej Instytutu Położnictwa i Chorób Kobiecych Akademii Medycznej w Gdańsku.
Oprócz działalności w zawodzie, udzielała się również w harcerstwie. Jej ojciec zginął podczas walk we wrześniu 1939 roku, był oficerem Wojska Polskiego. Historia rodzinna na pewno wpłynęła na młodą Marię, bowiem wstąpiła do Związku Harcerstwa Polskiego mając zaledwie 11 lat. Do końca życia nie porzuciła swojej pasji. Pomimo absorbujących studiów medycznych aktywnie brała udział w przywracaniu działalności harcerskiej na terenie Gdańska. W późniejszych latach była współtwórczynią program wychowania zdrowotnego wśród harcerzy i harcerek. W 1993 roku przyjęła funkcję wiceprzewodniczącej ZHP; po śmierci Stefana Mirowskiego w 1996 została Przewodniczącą Związku Harcerstwa Polskiego pełniąc tą funkcję aż do 2001 roku.
Profesor Habrowska była czynną członkinią NSZZ „Solidarność”, w Związku Legionistó∑ Polskich pełniła funkcję komendantki Okręgu Północnego. Za swoją działalność została odznaczona wieloma medalami, między innymi Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, dwukrotnie Złotym Krzyżem Zasługi, Srebrnym Medalem Virtuti Civili oraz Medalem 1000-lecia Miasta Gdańska.
Zmarła 14 lipca 2008 w Gdańsku. Pochowana została na Cmentarzu Witomińskim w Gdyni.