Gdański Caritas otwiera drzwi do nowego życia dla seniorów z pierwszym mieszkaniem wspomaganym

W Gdańsku pojawiła się nowa inicjatywa skierowana do seniorów, którzy potrzebują wsparcia w codziennym życiu, ale nie wymagają całodobowej opieki. Gdański Caritas, we współpracy z Miejskim Ośrodkiem Pomocy Rodzinie, otworzył pierwsze mieszkanie wspomagane dla tej grupy osób. Znajduje się ono na parterze budynku przy ulicy Stolarskiej i ma powierzchnię 48 metrów kwadratowych.

Jako pierwsi mieszkańcy do nowego lokum wprowadzili się 78-letnia pani Jadwiga oraz 79-letni pan Stefan, którzy wcześniej przebywali w Domu Pomocy Społecznej Caritasu przy ulicy Fromborskiej. Dla pani Jadwigi to powrót do życia na własnych zasadach, co wywołało u niej widoczne wzruszenie. Pan Stefan również nie krył emocji, ciesząc się z możliwości samodzielnego przygotowywania posiłków.

Wsparcie zamiast całodobowej opieki

Ksiądz Andrzej Wiecki, dyrektor Caritas Archidiecezji Gdańskiej, podkreśla wagę tego projektu. Nowi lokatorzy byli wcześniej zależni od stałej opieki, ale odzyskali sprawność w takim stopniu, że mogą teraz mieszkać samodzielnie. Nie będą jednak pozostawieni bez wsparcia; regularne wizyty opiekunów i wolontariuszy zapewnią im pomoc w codziennych czynnościach, takich jak zakupy czy załatwianie spraw urzędowych.

Finansowanie i opłaty

Dyrektor Centrum Pomocowego Caritas im. św. Jana Pawła II, Wioleta Pacak-Rygielska, wyjaśniła kwestie finansowe związane z nowym przedsięwzięciem. Seniorzy będą ponosili koszty zgodnie z obowiązującymi w Gdańsku stawkami, podobnie jak w przypadku pobytu w Domu Pomocy Społecznej Caritasu. Naliczaniem i zarządzaniem opłatami zajmie się Caritas.

Nowe podejście do opieki nad seniorami

Pani Pacak-Rygielska podkreśliła znaczenie tej inicjatywy jako odpowiedzi na rzeczywiste potrzeby starszych osób. Mieszkanie wspomagane to więcej niż tylko zmiana miejsca zamieszkania; to zmiana podejścia do opieki nad seniorami. Projekt stawia na pierwszym miejscu niezależność mieszkańców i ich prawo do decydowania o własnym życiu, oferując im jednocześnie poczucie bezpieczeństwa i możliwość uczestniczenia w życiu społeczności lokalnej. Takie rozwiązania mogą stać się przyszłością w opiece nad osobami starszymi.